Analiza sitowa jest jednym z podstawowych badań kruszyw, która pozwala wstępnie zakwalifikować materiał do poszczególnych zastosowań technologicznych. Stosuje się ją celu optymalizacji parametrów fizyko-mechanicznych produkowanych różnego rodzaju mieszanek, betonu, mas bitumicznych czy stabilizacji wymaga ściśle określonych frakcji kruszyw.

Do pyłów mineralnych zaliczamy wszystkie drobne cząstki zawarte w kruszywie o wymiarze poniżej 0,063 mm, które powstały w wyniku naturalnych procesów geologicznych lub obróbki mechanicznej np. kruszenia. Określenie zawartości tych pyłów ma kluczowe znaczenie w technologii betonu oraz drogownictwie.

Jest to parametr geometryczny określający procentowy udział ziaren kruszywa o stosunku długości ziarna do jego grubości większym niż 3. Ze względu na kształt, ziarna nieforemne charakteryzują się mniejszą odpornością mechaniczną oraz tendencją do tworzenia pustych przestrzeni w stosie okruchowym, pogarszając tym samym parametry betonu czy mieszanek mineralno-asfaltowych.

Badanie określa odporność mechaniczną kruszywa na uderzenia, która zależy od kształtu ziaren, zawartości ziaren słabych i zwietrzałych oraz składu petrograficznego. Wysoka odporność na rozdrabnianie jest jednym z kluczowych parametrów kruszywa pozwalającym na zastosowanie go do betonu o wysokiej wytrzymałości oraz na podbudowy drogowe.

W przypadku wyrobów narażonych na ścieranie zaleca się stosowanie kruszywa o wysokiej odporności na ścieranie. Badanie polega na oznaczeniu procentowego ubytku masy kruszywa, które uległo procesowi ścierania do wymiarów ziaren mniejszych od 1,6 mm. Parametr ten jednak dobrze charakteryzuje właściwości mechaniczne kruszywa.

Badanie tego parametru przeprowadza się z użyciem wody destylowanej oraz wody z dodatkiem chlorku sodu. Do badania kwalifikują się wszystkie kruszywa trafiające do betonów mrozoodpornych, a także kruszywa przeznaczone do mieszanek mineralno-asfaltowych.